60 min.

Drie mensen zijn gestorven en komen in de hel. Het ziet er daar een beetje anders uit dan ze verwacht hadden - het is een salon in de stijl van het tweede keizerrijk, met drie kanapé's en een bronzen beeld op de schoorsteen. Geen raam, geen spiegel. Garçin wordt het eerst binnengebracht door de huisknecht. Hij was op aarde joernalist en stond aan het hoofd van een pacifistiese krant. Toen de oorlog uitbrak is hij gevlucht en als deserteur gefusilleerd. Hij beweert dat zijn vlucht geen lafheid was, maar een demonstratie van zijn overtuiging. Hij is naar de hel gestuurd omdat hij vijf jaar lang zijn vrouw gemarteld heeft en hij heeft er geen spijt van. De tweede die de salon betreedt is Ines. Zoals ze zelf zegt, was zij op aarde al verdoemd want het doen lijden van haar medemensen was haar enig levensdoel. Zij is lesbies en ze heeft de vrouw van haar neef zo onder haar invloed weten te krijgen dat deze vrouw een afkeer kreeg van haar man. Na zijn dood heeft Ines elke dag tegen haar gezegd: 'Ja liefje, wij hebben hem vermoord'. Tenslotte kon de vrouw het niet meer dragen; ze is, zonder dat Ines het merkte, 's nachts opgestaan, heeft de gaskraan opengezet en is toen weer naast haar gaan liggen. De derde persoon is Estelle, een heel mooi, jong vrouwtje, dat aan longontsteking is gestorven. Zij is een en al zinnelijkheid en begeerte. Ze was getrouwd met een oude, rijke man, heeft een minnaar gehad, waar ze op een gegeven moment een kind van verwachtte. Haar minnaar was er blij om; hij wilde niets liever dan dat ze haar man zou verlaten en bij hem komen. Maar hij was arm en Estelle wilde niet. Ze wilde ook het kind niet en heeft het vermoord. Haar minnaar heeft toen zelfmoord gepleegd. Deze drie mensen zijn dus gedoemd om voor eeuwig samen te zijn. En ze zijn een nooit eindigende kwelling voor elkaar. Estelle begeert Garçin. Ines begeert Estelle en Garçin wil dat iemand gelooft dat hij geen lafaard is geweest. Estelle is dadelijk bereid dat te verklaren, wat kan het haar schelen? Maar Ines is er bij om Garçin te doen begrijpen dat het vertrouwen van Estelle niets te betekenen heeft. Het is Ines die Garçin wil overtuigen en Ines kijkt dwars door hem heen en hoont hem om zijn lafheid. Zo zullen deze drie mensen elkaar voor eeuwig martelen. Voor elk van hen is de hel: de twee anderen. Karakters: Garçin tegelijk bruut en laf en hij wil als een held beschouwd worden. Ines, uitermate wreed en trots op haar slechtheid. Estelle, een volkomen egoisties vrouw-dier. De huisknecht: Over zijn karakter krijgen we geen informatie. Zijn houding tegenover de anderen is ironies. Het stuk is een hoogtepunt in Sartre's werk geweest en het heeft nog niets van zijn beklemming verloren. Voor mensen die op de hoogte zijn van de eksistentialistiese denkwijze heeft het een nog diepere betekenis. Maar Sartre is zo'n knap toneelschrijver dat het stuk ook zonder die wetenschap ons in zijn greep houdt. Het heeft destijds veel religieuze diskussies uitgelokt.