Ayckbourn laat in dit stuk twee werelden door elkaar lopen; aan de ene kant is er de echte wereld van Suzan, die gefrustreerd is als echtgenote en moeder, die een saaie echtgenoot heeft, een onverschillige zoon en een mallotige schoonzuster die de meest afschuwelijke maaltijden bereidt. Aan de andere kant is er de droomwereld van Suzan, vol "wine and roses" met een schat van een dochter, een ideale echtgenoot en zorgzame broer. De droomwereld begint nadat Suzan bij het tuinieren op de hark is gaan staan en de steel tegen haar hoofd gekregen heeft. Het 'pendelen' tussen deze twee werelden die zo verschillend van elkaar zijn kan natuurlijk niet goed gaan en Suzan staat aan het eind van het stuk dan ook totaal ontredderd, geheel alleen, op het toneel.