Dag

DAG is een tragikomedie ‘zonder woorden’. DAG ademt spruitjeslucht en geurt naar aardappelen. Kortom:  het stuk ademt als een West-Fries polderklei-drama. In elk geval zou het stuk om te lachen zo pijnlijk moeten zijn.

De drie personages - Vader, Moeder en Kind (dit kan een dochter of zoon zijn) - zijn geen praters. Het stuk speelt zich af rond de keukentafel van een gezin met een vreselijk geheim. Of beter: een vreselijk verdriet.

Vader en Moeder hadden ooit twee kinderen: Kind had ooit een broertje of zusje. Op zesjarige leeftijd kwam dit kind om het leven. Ieder jaar herdenkt het gezin zijn/haar verjaardag of sterfdag, met een ritueel, waarbij haar lievelingssoep wordt gemaakt en gegeten en stukjes worden opgevoerd en er taart wordt gegeten. Het gezin is niet in staat om emoties te tonen.

Vader drinkt te veel op zo’n dag. Moeder voelt zich heel erg verantwoordelijk voor het welslagen van deze dag, ze is op van de zenuwen en kan niet zo goed tegen drank. Het kind is een jaar of twintig, kan ook ouder, en voelt zich vreselijk opgelaten. Alleen met twee ouders, een herdenking van een broer of zus die hij/ zij nauwelijks heeft gekend (het nog levende kind is eigenlijk in de plaats gekomen van het dode kind) is ieder jaar weer een zwaar moment. Kind heeft het idee dat het alles goed moet doen, dat het de ouders moet pleasen, maar doet niet van harte mee, want alle aandacht is in al die jaren naar het overleden kind uitgegaan.