sHELter

In sHELter gebruikt Roumen zijn zwarte, absurde pen om de vraag uit te werken welke gevolgen het bestaan van een amorele God zou hebben voor het menselijk handelen. Een verhaal over de condition humaine en een actuele zedenschets over de graaicultuur en het egoïsme.

Hoe zou het zijn als blijkt dat God echt bestaat? En als hij niet de wrede God blijkt te zijn die het ene volk met voorspoed zegent en het andere treft met een tsunami, maar oordeelt naarmate je succesvol bent of een mislukking?

Het stuk lijk zich af te spelen op een soort camping, die Shelter heet. In werkelijkheid is het een afdeling van de hel. Hero zwaait, als een soort kampbeheerder, de scepter in deze hel-dependance. Zijn assistente Pia, zit er met een hoge uitzonderingspermissie en stort zich met lijf en ziel op Hero. Cor Z en Cor V, twee kruimelcriminelen die tegen de lamp liepen, moeten eeuwig boeten in dit kampement, gespecialiseerd in de opvang van mislukkelingen.

Alle dagen zijn er hetzelfde: opstaan, appél, ontbijt en ochtendgymnastiek en daarna volgt de  drukjacht op wilde zwijnen. ’s Avonds staat Hero een beetje ontspanning toe: bingo, armpje worstelen...

Men slaapt er in een doos en krijgt amper te eten. Een Spartaans strafkamp, zo lijkt het.

Hero geniet als kampbeheerder weliswaar een aantal privileges (Pia mag in zijn tent slapen; hij zingt karaoke en rookt) maar moet vanwege de moord op zijn broer als taakstraf een Tantaluskwelling ondergaan. De zaken gaan schuiven op het moment dat er plotseling twee mensen "landen" op deze “camping”: Cor B, een bestuurder van de NOB en Meisje, een hulpverleenster met EHBO-diploma. Niet alleen de dagelijkse sleur verandert erdoor maar ook de vaststaande pikorde wankelt door hun komst. Door de komst van de nieuwelingen komen de bewoners van deze “camping voor de eeuwigheid” tot de ontdekking dat God niet oordeelt volgens goed en kwaad, zoals men op aarde misschien denkt, maar wikt en beschikt in termen van succes of mislukking. Slecht nieuws voor de tussen-de-schuifdeur criminelen.