| Rechten aan te vragen bij:
|
www.stichtingbredero.nl |
| Verplichte afname:
|
17 stuks (tenzij bijbestelling of digitaal manuscript) |
| # Pagina's:
|
130 |
| Decor (toelichting):
|
plein in een provinciestadje en administratiekantoor |
Terwijl Jean en Bérenger gezellig een terrasje pakken, stormt er een neushoorn langs. Dit lijkt allemaal nog geloofwaardig maar wanneer dit binnen de vijf minuten nogmaals gebeurt, begrijpt iedereen dat er iets aan de hand is. Heel de stad is inmiddels aan het transformeren tot neushoorn. De neushoorns verspreiden zich als vliegen door de stad en richten overal ravage aan. Iedereen die verlangt neushoorn te worden zal erin veranderen. Op het kantoor praten ze over de neushoorns die overal lijken op te duiken. Mr. Bœuf, een collega, is niet op kantoor. Zijn vrouw komt binnen en zegt dat haar echtgenoot ziek is. Maar zij zegt dat er een neushoorn in haar huis is. Pas later komt ze erachter dat het haar man is. In het dorp zijn er al verschillende mensen neushoorns geworden. Jean is ziek en Bérenger brengt hem een bezoek. Daar verandert Jean langzaam in een neushoorn, hij praat over het humanisme, en dat het niet meer bestaat. Bérenger vertrekt, en sluit Jean in de badkamer op, maar hij weet zichzelf te bevrijden.
Bérenger heeft een gesprek over de neushoorns met Dudard, een collega. Dudard gelooft dat het onvermijdelijk is om een neushoorn te worden. Bérenger is daar niet mee eens, hij probeert er zich tegen te verzetten. Daisy komt binnen. Daisy en Dudard geloven dat zich aan de neushoorns overgeven de enige oplossing is. Dudard wordt een neushoorn wanneer hij het huis verlaat. Bijna iedereen is nu een neushoorn. Daisy wil zich ook overgeven. Zij wordt aangetrokken door de kracht en de schoonheid van de neushoorns. Zij vertrekt. Voor één moment gelooft Bérenger dat neushoorns mooier zijn dan mensen. Hij worstelt met zichzelf en de illusie die rondom hem leeft. Maar dan bedenkt hij zich, en hij besluit zich niet over te geven aan de neushoorns!
Ionesco maakt duidelijk dat alles draait om het feit al dan of niet toe te geven aan de groepsdruk. Heel dit schouwtoneel van transformaties spiegelt zich aan het fascisme of nazisme, hij wil immers dat we blijven leren van ons verleden. Dat we een zeker abstract en kritisch individualisme aanhouden om zulke rampen te vermijden in de toekomst.
