Klanten kunnen niet wachten

Het stuk speelt in een goedkoop eethuisje te Nice. Rita Delmore is vijftien jaar geleden getrouwd met André Perrault. Hij was een knappe man om te zien en in 't begin is ze wel gelukkig met hem geweest, ook al was zij veel beschaafder dan hij. Ze hadden een klein restaurant en Rita werkte van de vroege morgen tot de late avond. André joeg haar steeds op - hij had maar één illusie: nog eens eigenaar te worden van een groot, deftig restaurant! Alles werd daaraan opgeofferd. Toen Rita een kindje kreeg, (en het was een moeilijke bevalling) was André woedend omdat haar kreten van pijn in het restaurant hoorbaar waren en toen het kindje na twee maanden stierf, zei hij alleen maar: "Kom, we kunnen de klanten niet laten wachten." Zij heeft nu geen enkele illusie meer over en leeft als een gevangene in de benauwde keuken, die tegelijk hun woon- en slaapvertrek is. Maar er zijn méér ongelukkige mensen in haar omgeving en voor al die mensen betekent zij iets. Dan komt er een jonge zeeman als knecht in het restaurant. Hij is gevlucht van een schip dat in quarantaine werd gehouden omdat er tyfus aan boord heerste. De politie had alle papieren van de matrozen in beslag genomen om ze te beletten van boord te gaan. Eric moet zich dus schuil houden en André profiteert daarvan. Maar wat André nooit had voorzien, gebeurt: Erie en Rita worden verliefd op elkaar. Hij wil dat ze met hem meegaat; ze zullen gemakkelijk over de grens kunnen komen. Henriët, de dienster, die een verhouding met André heeft gehad, verraadt het paar. Maar Eric was niet van plan stiekem te verdwijnen; hij wil het gewoon uitpraten met André. Die is razend - tenslotte wil hij Rita niet kwijt en hij hoont en beledigt haar omdat ze er met zo'n jonge vent vandoor wil gaan. Hij dreigt Eric dat hij hem bij de politie zal aangeven en Rita weet heel goed dat hij daartoe in staat is. Bovendien zijn er de anderen die haar niet missen kunnen. Zij laat Eric alleen vertrekken.