De zolderkamer

Ruth was toen de tweede wereldoorlog begon een jonge vrouw van nog geen twintig. Ze was jong, impulsief en had een sterke eigen wil. Tijdens de bezetting van de Duitsers redde ze zichzelf en haar familie door een vriendschap te onderhouden met een Duitse Nazi Officier. Vlak voor D-Day is ondanks dat gegeven bijna haar volledige familie uitgemoord door de Duitsers. Toen de oorlog ten einde liep en ook het dorp van de Joodse Ruth vrij was van de bezetter bleek Ruth een paar maanden later zwanger.

Zo’n veertig jaar later is Ruth een oude vrouw op zoek naar absolutie. Het is een bekend gegeven dat mensen als ze ouder worden de behoefte voelen om hun geweten te zuiveren. Dit wordt aangewakkerd door de interesse van Mirjam voor haar opa in combinatie met het feit dat Mirjam erg op haar oma lijkt toen die van dergelijke leeftijd was. Ze kan het echter niet vertellen, maar laat wel af en toe een hint vallen. Esther hoort die niet, Mirjam pikt ze op en gaat op zoek tussen de spullen van oma. Een bezoek aan een oude vriendin van oma uit haar geboortedorp geeft uitsluitsel. Het is ondenkbaar dat oma met een bevrijder naar bed is gegaan. Ze was nog verliefd op haar Nazi Officier.

Mirjam velt haar oordeel en vindt dat haar moeder recht heeft op de waarheid. Ze heeft hier strikt genomen gelijk in, maar gegeven de omstandigheden is het de vraag of dat verstandig is. Esther is gelovig, extreem anti oorlog en verafgood de gedachte aan haar vader de bevrijder. Mirjam geeft toe dat het inderdaad verstandiger is om het niet te vertellen, maar meent daar ondertussen niets van. Ze luist haar oma er in en tijdens een gezellig laatste avondje ter afscheid van Ruth’s oude huis ontvouwt zich de dramatische apotheose. Mirjam blijkt heel naar en onaardig, Esther kan haar moeder niet vergeven en ze laten Ruth alleen achter in haar huis met als enige uitzicht een eenzaam leven in een aanleunwoning. Ze zullen haar daar niet langer bezoeken.