| Rechten aan te vragen bij:
|
www.stichtingbredero.nl |
| Verplichte afname:
|
11 stuks (tenzij bijbestelling of digitaal manuscript) |
| # Pagina's:
|
74 |
| Decor (toelichting):
|
eerst kantoor, later woonkamer |
De zeer oude en rijke heer Eustace Schijndoodt is gestorven en de kinderen hopen op een mooie erfenis. Maar bij de notaris blijkt dat ze allemaal slechts een kleinigheid krijgen, want hij heeft zijn geld verspeeld in de casino’s en bij prostituees. Er is echter een sprankje hoop: zijn grootste schat zit in het sprookjesboek waarin zijn seniele weduwe constant zit te lezen. Eenmaal terug thuis bij opa, besluiten ze allemaal op eigen houtje op zoek te gaan naar die ‘schat’, maar dat kan slechts door het oplossen van een geheime boodschap in het sprookjesboek. Iedereen probeert die oplossing te vinden en die verwijst tenslotte naar een schilderij in zijn werkkamer, een schilderij van een meisje. Omdat de ontdekker het alleen maar over ‘dat meisje in zijn kamer’ heeft, bovendien nog minderjarig, volgt het ene misverstand het andere op tot de waarheid aan het licht komt en blijkt dat dit meisje de weg effent naar de grote erfenis. Maar… er volgt een ander probleem: opa blijkt iemand vermoord te hebben. Gewetensonderzoek doet de familie besluiten dit aan de politie mee te delen, totdat (alleen voor het publiek) duidelijk wordt dat ook dit op een misverstand berust.
Dit toneelstuk is geclassificeerd als 'blijspel', maar daarmee doen we het eigenlijk te kort. Het is ook geen 'komische thriller' in de zin van een vrolijke 'whodunnit', want meer een gezellige 'where-did-he-leave-it'. Evenmin is het een blijspel met 'spruitjesgeur', want de dialogen en het spel doen eerder Engels aan. 'Een schat van een meisje' zou dus het beste omschreven kunnen worden als 'een stijlvolle mysterie-komedie'. In ieder geval als een toneelstuk, dat allesbehalve standaard te noemen is.
