| Rechten aan te vragen bij:
|
www.stichtingbredero.nl |
| Verplichte afname:
|
7 stuks (tenzij bijbestelling of digitaal manuscript) |
| # Pagina's:
|
53 |
| Decor (toelichting):
|
minimalistisch |
Herinneringen… Ze vullen mijn hoofd. Gebeurtenissen als schaduwen uit het verleden. Soms duidelijk en scherp afgetekend, soms vaag en langgerekt… Beelden, situaties, woorden, mensen. Ik zelf als toeschouwer of als participant. Van jong tot oud. Met een lichaam dat nog gehoorzaamt aan mijn wil. Met een stem die nog kan verwoorden wat ik denk of desgewenst kan zwijgen.
Maria was een gevierd actrice. Na een beroerte is zij halfzijdig verlamd geraakt en kampt ze met een afasie, een taalstoornis. Haar dochter roept de hulp in van de ex-man van Maria om haar moeder uit haar isolement en haar depressie te halen. Samen beleven ze belangrijke momenten uit hun leven opnieuw en ontwaken de gevoelens van liefde weer. Als die überhaupt al ooit weg waren geweest. Toch is het juist de liefde die Maria noopt tot het nemen van drastische besluiten.
In Schaduwen wordt het contrast tussen de rijke gedachtewereld en de trivialiteit van de gesprekken die nog mogelijk zijn duidelijk. Omdat Maria alleen maar het woord schaduwen kan zeggen, verwoorden twee alterego’s, Maria in jongere jaren, haar gedachten. Zij spelen ook de herinneringen in de flash-backs.
‘Schaduwen’ is een stuk dat mij persoonlijk erg ter harte gaat. Ik heb vroeger heel lang met mensen met een afasie gewerkt en ik heb me daar toen ook erg in verdiept. Ik wil met dit stuk graag een stem geven aan al die mensen (en het zijn er heel veel) die zelf niet meer kunnen verwoorden waar ze tegenop lopen. Ik heb geprobeerd om er, ondanks het zware thema, een ontroerend, mooi en licht romantisch verhaal van te maken.
Martine Faber
