Damesorkest

Een brasserie in een kuuroord heeft voor de verandering een orkest geëngageerd dat geheel uit dames bestaat (met uitzondering van Leon, de pianist). Terwijl Mme. Hortense, de orkestleidster, de egards hoog en de glimlach op de gezichten probeert te houden, schelden Pamela en Patricia elkaar uit voor rotte vis, Ermeline en Leona bespreken de problemen met hun respectieve eega's en Leon en Suzanne vechten hun buitenechtelijke verhouding uit. Ondertussen zet Mme. Hortense een nieuw stuk op de lessenaars (vooral op die van de pianist). Suzanne is tamelijk levensmoe, zo blijkt, waaraan het gestook van Mme. Hortense in haar verhouding met Leon niet geheel vreemd is.  Onder het opwekkende nummer 'Huzaren en Hanengekraai' belijdt Mme. Hortense haar onverdachte patriottisme, terwijl Suzanne maat voor maat depressiever wordt. Voor het prachtstuk 'Cubaanse Hartstocht' verdwijnt zij van het podium. Enige tijd later klinkt er een revolverschot en de gérant komt briesend op. De resterende dames spelen de 'Gavotte van de Markiesjes' in een koortsachtige poging hun baan te redden.

De setting van 'Damesorkest' doet vermoeden dat het om een parabel gaat. The show must go on, volgens alle betrokkenen, behalve Suzanne die eruit stapt. In enkele toespelingen wordt de lijn doorgetrokken naar collaboratie in de oorlog. Behalve die collaboratie is het rigide egoïsme van iedereen een duidelijke lijn in het stuk, dat uit verschillende door elkaar lopende gesprekken bestaat, die van elkaar gescheiden zijn door de nummers die gespeeld (live of op band) worden. De stijl is wrang, tragi-komisch en ook licht absurdistisch.

Met enige aanpassing is dit toneelstuk ook te spelen door senioren. De thema's en dialogen worden daardoor nog schrijnender tegen het licht van de onafwendbare aftakeling.