| Rechten aan te vragen bij: | www.stichtingbredero.nl |
| Verplichte afname: | 8 stuks (tenzij bijbestelling of digitaal manuscript) |
| # Pagina's: | 112 |
| Decor (toelichting): | huiskamer |
Marcel, een rijke zakenman en zijn vrouw Gaby bewonen een oud, eenzaam gelegen landhuis. Suzon, de oudste dochter, studeert in Engeland. Als het stuk begint komt ze thuis om Kerstmis te vieren. Catherine, de jongste dochter is een lastige tiener. De overige huisgenoten zijn Marcel's schoonmoeder en haar ongetrouwde dochter, een huishoudster, die al vijftien jaar bij de familie is en een dienstmeisje, dat er nog maar pas is. Marcel heeft ook nog een zuster, maar die woont niet bij hem want het is een vrouw met een 'verleden' en dus wenst Gaby haar niet te ontvangen. Zij woont in de stad waar Marcel zijn kantoor heeft. Suzon merkt bij aankomst al heel gauw dat er een gespannen sfeer in huis is. Als het dienstmeisje meneer Marcel's ontbijt op zijn kamer zal brengen hoort men haar gillen. Meneer ligt dood op z'n bed, met een mes in zijn rug en er is overal bloed! Catherine vliegt naar boven en als ze terug komt sluit ze de deur van haar vaders kamer af. Zij heeft veel detective verhalen gelezen en weet dus dat niemand iets mag aanraken vóór de politie er geweest is. Gaby probeert de politie te bellen, maar de draad is doorgesneden. Ook haar auto, waarmee ze hulp wil gaan halen, is onklaar gemaakt. Het dienstmeisje zegt dat ze de honden helemaal niet heeft horen blaffen; dat zouden ze wel gedaan hebben als er een vreemde op het terrein was gekomen. Dus is het wel duidelijk dat de moordenaar een van hen is geweest. De onbekende tante verschijnt; ze zegt dat zij door iemand, ze weet niet wie, is opgebeld om haar te waarschuwen dat haar broer vermoord is. Ze wordt natuurlijk verdachte nr. één, vooral als het uitkomt dat zij hier in het geheim wel vaker geweest is. Maar in de loop van het stuk blijkt dat iedereen een mogelijke reden had voor de moord. Als ze er dan nog achter komen dat het hek gesloten is, zodat niemand ontvluchten kan, word het volslagen paniekstemming waarin ze allemaal elkaar verdenken. Tot de jongste dochter doodleuk vertelt dat zij met haar vader de moord in scène gezet met een briefopener in zijn pyamajasje en een flesje rode inkt om Papa eens te laten zien wat zijn vrouwvolk voor lieverdjes zijn.
